تحقیق در مورد تربیت معلم درژاپن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

قسمتی از متن .doc :

تربیت معلم درژاپن

" تربیت معلم " را می توان از جمله حساس ترین و مهم ترین مؤلفه های نظام های تعلیم و تربیت دانست ؛ چرا که موفقیت و عدم موفقیت در ایجاد تحول در نظام های آموزشی ، منوط به توانمندی ها و قابلیت های حرفه ای معلمان است که مجریان اصلی برنامه ها در محیط واقعی هستند. 1 بی دلیل نیست که ژاپنی ها می گویند ، شایستگی هر نظام آموزشی ، به اندازه شایستگی معلمان آن نظام است. لذا توجه به تربیت معلم با توجه به چالش های جدید ، امری ضروری است.

درکشورعزیزمان ایران اسلامی کمابیش برنامه های تدوین شده مطابق استانداردهای ژاپنی است ولی دربیشترموارددراجرای موفق برنامه هامتاسفانه بامشکلات اجرایی ناشی ازعدم شایسته سالاری،مشکلات اقتصادی،کسربودجه،و....روبروهستیم.

این مقاله در نظر دارد ، ضمن پرداختن به اهمیت آموزش معلمان ، مروری نیز بر نظام تربیت معلم ژاپن داشته باشد.

ضرورت بازنگری برنامه های تربیت معلم

پس از دهه 1960 میلادی به دلیل تحول در مفهوم توسعه ، " تعلیم و تربیت " در توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جایگاهی ویژه یافت و نقش نیروی انسانی آموزش دیده و تأمین آن برای توسعه جوامع در اولویت قرار گرفت. در واقع توسعه ، مفهومی انسانی پیدا کرد. لذا برای دستیابی به هدف های توسعه ، سرمایه گذاریهای جدی صورت گرفت. 2

در ربع آخر قرن بیستم ، تلاش هایی جدی در زمینه توجه به افزایش کیفیت نظام های آموزشی به عمل آمد. در همین راستا ، توصیه نامه اجلاس بین المللی تعلیم و تربیت ، در سال 1996 ، آموزش و پرورش را به عنوان بهترین انتخاب و کلید طلایی برای رویارویی با چالش های موجود اجتماعی معرفی کرد. از آن جا که تحقق هر آرمانی در آموزش و پرورش در گروی معلم به عنوان نیروی انسانی است ، در این اجلاس بر تقویت نقش معلم ، افزایش حرفه مندی های وی بر اساس تغییر بنیادی در شیوه های آموزش دادن به او ، ایجاد علاقه به یادگیری در طول عمر ، پیوند " مهارت در دانش " با " مهارت در شیوه های یاددهی - یادگیری " ، تسلط بر راهبردهای آموزشی در شرایط متفاوت یادگیری های دانش آموزان و ... تأکید کرد. همچنین با اعلام این اصل که هیچ اصلاحی نمی تواند بدون همکاری و مشارکت معلمان موفق شود ، بر توجه به مشارکت معلمان در تغییرات بنیادی تأکید ورزید.

در کتاب " تفکر درباره تحولات آینده آموزش و پرورش " نیز که محصول گردهمایی های سال های 1980 و 1981 " یونسکو " است ، آمده است: " تحول در نقش معلم ، موجب شد در برنامه های تربیت معلم تغییراتی پدید آید. از جمله اینکه اغلب کشورهای پیشرفته دوره های تربیت معلم را طولانی ساختند و برای معلمان کارآموزی ها و باز آموزیهایی پیش بینی کردند. همگام با این تحولات ، منابع دانش و اطلاعات نیز رو به فزونی گذاشت و از این طریق به محتوای برنامه های تربیت معلم و کتاب های درسی و برنامه های آموزشی ، مطالب و موضوعات جدیدی افزوده شد. اما این تحولات و تغییرات ، مشکلات غیر قابل انتظاری را به وجود آوردند و موجب شدند ، این تفکر شکل بگیرد که برنامه های خرد و اصلاحی آموزش و پرورش و در صدر آنها اصلاح و بهسازی تربیت معلمان و مربیان ورزیده و کارآمد باید به صورت گسترده و فراگیر صورت گیرد. در این راستا تربیت معلم به عنوان فرایندی پیوستار ، آموزش پیش از خدمت و تربیت حین خدمت را مورد توجه جدی قرار داد. "3

آموزش پیش از خدمت در ژاپن

ژاپن تنها کشوری است که در زمینه آموزش معلمان ، اقدامات جدی انجام داده است. در این کشور ، برنامه های تربیت معلم به وسیله کالج ها و دانشگاهها و با تصویب وزارت آموزش ، علوم و فرهنگ تهیه می شود. دانشگاهها و کالج ها برنامه درسی خود را مطابق با برنامه ای درسی که توسط مرکز 4" EPCL "* و مرکز ایجاد استانداردهای آموزشی ، تهیه می شود ، تدوین می کنند. بخشی از این مرکز که در سال 1988 تأسیس شده است ، وظیفه تهیه جزئیات برنامه درسی معلمان و حداقل واحدهایی را که باید در دانشگاهها بگذرانند و نیز حداقل واحدهای هر موضوع درسی را در ارتباط با نوع گواهینامه ها به عهده دارد. برای معلمان سه نوع گواهینامه وجود دارد:

1. گواهینامه عالی با مدرک فوق لیسانس

2. گواهینامه لیسانس برای دبیرستان

3. گواهینامه فوق دیپلم برای ابتدایی

معلمان مدرسه های ابتدایی ، یک دوره دو ساله را در کالج های تربیت معلم می گذرانند و معلمان دبیرستان ها دوره ای چهارساله را در دانشگاهها طی می کنند. اکثر معلمان دارای مدرک فوق دیپلم هستند و تقریباً 75 درصد همه کالج ها و دانشگاهها دوره مخصوص تربیت معلم را دارند. استانداردهای مخصوص تهیه شده توسط وزارت آموزش و پرورش ، ساعات و واحدهای خاص موضوعی و واحدهای مربوط به تعلیم و تربیت را مشخص کرده است.

بیش تر واحدهای مربوط به آموزش و پرورش ، برای دوره های پایین تر ارائه می شوند و افرادی که قرار است در سطوح بالاتر تدریس کنند ، لازم است بیش تر واحدهای مربوط به موضوع خاص رشته بگذارنند. معلمان آموزش دیده ، باید حداقل دو و حداکثر چهار هفته در مدرسه محل زندگی خود به تمرین معلمی بپردازند. آن ها در پایان دوره ، گواهینامه دریافت می کنند.

دانشگاههای ملی تربیت معلم ، برای دوره های کارورزی معلمان ، مدرسه های خاصی را در نظر می گیرند تا دانشجو معلمان بتوانند در آن ها به تمرین معلمی بپردازند. همچنین در این برنامه از مدرسه هایی که تمایل به مشارکت دارند نیز استفاده می شود. برنامه های آموزشی پیش از خدمت معلمان مدرسه های ابتدایی ژاپن ، برای کمک به بهبود وضعیت معلمان طراحی شده اند. این آموزش ها برنامه ریزی شده هستند و با فعالیت های تحقیقی و تشریک مساعی همراهند. به دانشجو معلمان یاد داده می شود که چگونه از راه ارتباط با دانش آموزان و دیگران می توانند از یکدیگر بیاموزند و چگونه مهارت های خود را در زمینه یادگیری در طول عمر افزایش دهند.

آن ها می دانند که تجربه کردن ، خود آموزی ، پذیرش انتقاد ، و خود ارزیابی ، مهم ترین بخش های این فرایند آموزشی هستند. به علاوه ، کارگاهی آموزشی در آخرین برنامه آموزشی دانشجو معلمان وجود دارد که آنان را در یک دوره طولانی ، در گیر فعالیت های خود ارزیابی و بهبود روش ها می کند. این دوره ، الگویی جدید به منظور افزایش توانایی های معلمان ، شامل چهار محور: خود راهبری ، خود آموزی ، ابراز وجود ، خود ارزیابی و نیز تشریک مساعی معلمان با یکدیگر ، با شاگرد و با والدین ارائه می کند.

شرایط معلمان

انتظارات از افرادی که تمایل دارند وارد حرفه معلمی شوند ، بسیار بالاست. لذا افرادی که قادرند این انتظارات را برآورده سازند ، وارد این حرفه می شوند. از معلم ژاپنی انتظار می رود در ارتباط با دانش آموزان خود احساس مسئولیت کند. این مسئولیت تنها به ساعات کلاسی